Everything comes to an end

Na twee heerlijke vakantieweken te hebben gehad in Jamaica en Miami, ben ik ondertussen alweer bijna drie weken terug in Nederland. Bij deze een impressie van mijn avonturen tijdens de vakantie in Jamaica en Miami.


Vakantie Jamaica

Op de zondag na onze laatste werkdag bij SWIL, kwam onze vaste taxichauffeur Luque ons ophalen. Na een rit van twee uur kwamen we aan in Black River, een dorpje aan de zuidkust van Jamaica. Hier zaten we in het Waterloo Guest House, dit is het eerste huis dat elektriciteit had in Jamaica. Voor dit hotel ligt een gestrand roestig oud schip voor de kust. Die middag hebben we een rondvaart gemaakt over de Black River. Hier hebben we prachtige mangroves gezien en een aantal krokodillen. Hierna hebben we de vaartocht voortgezet naar de Pelican Bar, een houten hut op palen op 1 km van de kust. Hier hebben we wat gedronken en gezwommen.
De volgende dag hebben we Appleton Rum Estate bezocht. Hier hebben we een rondleiding gekregen door de rumraffinaderij en langs de opslagplaats met vaten rijpende rum. Aan het einde van de rondleiding mochten we als afsluiting zoveel samples van verschillende soorten rum proeven als we wilden. Dit hebben we ons zeer goed laten smaken :) Op de terugweg hebben we nog een stop gemaakt bij een autosloperij, waar onze taxichauffeur een onderdeeltje moest halen voor zijn kapotte autoraam. Hij vroeg of we ‘one minute’ hadden, maar het liep uit tot een half uur wachten. Na terugkomst in Black River wilden we wat gaan eten bij het ‘Rastarant’, waar je vegetarisch kunt eten. Helaas was het niet open, dus hebben we bij een ander restaurant wat gegeten. ’s Avonds was er nog een stroomstoring in het hele dorp en een stuk daar buiten, waardoor alles opeens pikkedonker werd. Met de spiegelreflexcamera van Martijn hebben we mooie fotokunstwerken kunnen maken.

De volgende dag hebben we een zeer goede deal gesloten met een taxichauffeur, die ons naar Negril, de volgende bestemming, heeft gebracht. Na twee uur opgevouwen te hebben gezeten te hebben in zijn veel te krappe taxi, kwamen we aan bij onze slaapplek. We verbleven in ‘Ansel’s Thatch Walk Cottages’. Dit is een groep blokhutten direct aan het strand ‘Seven Mile Beach’, waar Negril om bekend staat. Dit deel van de vakantie hebben we uitgebreid aan het strand geluierd en gezwommen. ’s Avonds zijn we naar een reggaeoptreden geweest in een strandtent een stukje verderop. Het was een gezellige avond.
De volgende dag beloofde een dag vol actie te worden. Om te beginnen hebben Martijn en ik een jetski gehuurd, wat echt heel vet was. Wat scheuren die dingen hard over het water. Hierna hebben we een bezoek gebracht aan Rick’s Café, een café met terras dat bovenop de kliffen ten zuiden van Negril ligt. Het is een zeer druk bezochte attractie, omdat je hier van de rotsen af kunt springen en duiken. Gekke Jamaicanen maken hier de vreemdste capriolen van de rotsen, waarna ze met de emmer rondlopen langs het publiek voor een fooi. Een Amerikaanse oudschoonspringer gooide roet in hun eten, omdat hij mooiere sprongen kon maken. Ik heb hier ook nog van de rotsen gesprongen, van 10 m hoogte.

De volgende dag hebben we een verfrissende ochtendduik genomen en gebruncht in een restaurant in de buurt. Om twee uur kwam een taxi ons halen, waarmee we opnieuw een goede deal hebben gesloten. Hij bracht ons naar Montego Bay, waar we overstapten op de Knutsford Express. Deze busmaatschappij bracht ons naar de laatste bestemming van mijn Jamaicaanse vakantie, Ocho Rios. We verbleven in het Silver Seas Hotel, weer direct aan zee en met een zwembad.
De volgende dag hebben we de meest toeristische attractie van Jamaica bezocht, de Dunn’s River Falls. Dit is een serie prachtige watervallen die je kunt beklimmen. Het is de bedoeling dat je hand in hand met de gids voorop naar boven klimt. Wij liepen gewoon zelfstandig achter de groep aan, waar niet moeilijk over gedaan werd. We zijn tijdens de klimtocht door onze gids gedrild in het in koor roepen van ‘jah man!’, wat leuk zou moeten zijn voor de toeristen. Dat was het dus niet. Buiten dat was het een geweldige en mooie klimtocht. Als klap op de vuurpijl wordt je naar de uitgang nog geleid door een zogenaamde craft market, waar heel veel dezelfde kraampjes staan waarbij Jamaicanen je proberen souvenirprullaria aan te smeren. Met vriendelijk nee zeggen kom je hier wel levend doorheen.

De volgende dag was het voor Martijn en mij tijd om weer terug te gaan naar Kingston. Als laatste avondmaal met z’n vieren hebben we voor de laatste keer jerk pork gegeten, waarna Martijn en ik met de Knutsford Express naar Kingston terugreden. In Kingston hadden we één dag in het appartement, welke we hebben gebruikt om onze koffers in te pakken en nog wat schoon te maken.

De volgende dag (29 juni) kwam Luque ons ophalen. Hij bracht ons naar SWIL voor een kort bezoek om afscheid te nemen. Hierna heeft Jamel Martijn en mij naar het vliegveld van Kingston gebracht, waar we het vliegtuig hebben genomen naar Miami.


Vakantie Miami

Na goed en wel op het vliegveld van Miami te zijn geland, zijn we met de bus naar ons hostel op South Beach gegaan. We verbleven in het Jazz Hostel, op twee blokken van het strand vandaan. De volgende dag hebben we South Beach verkend. Dit is niet alleen het strand, maar de wijk heet South Beach. Je hebt er veel gebouwen die in zogenaamde art deco-stijl zijn gebouwd. Ook zijn hebben we het Holocaust Memorial bezocht, wat erg indrukwekkend was. Op een muur waren foto’s afgebeeld van de vreselijke gebeurtenissen rond de Jodenvervolging die hebben plaatsgevonden in de Tweede Wereldoorlog.
Hierna wilden we verder gaan om de stad te verkennen, maar een grote plensbui stond op het punt los te barsten. Wij dus op zoek naar een schuilplek. Na een half uur onder het afdak van het Convention Center te hebben geschuild, was het nog niet minder gaan regenen. We hadden geen zin om langer te wachten, dus zijn we maar terug gaan lopen naar het hostel. Totaal verzopen kwamen we daar aan.

Op woensdag hebben we een dagtocht gemaakt naar de Florida Keys. Dit is een rij eilanden ten zuiden van Florida, vergelijkbaar met de Waddeneilanden. Al deze eilanden zijn met bruggen met elkaar verbonden, waar we met de bus overheen zijn gereden naar het meest westelijke puntje van de Keys: Key West. De reis duurde ongeveer 3,5 uur, maar dit was wel de moeite waard. Het uitzicht is schitterend: groene eilanden, azuurblauwe zee, bruggen. Key West is een stadje (heel toeristisch) met veel koloniale huizen. Tevens heb je hier het ‘Southernmost point of the continental USA’, dat eigenlijk niet het meest zuidelijke punt van de USA is. Dit ligt een paar honderd meter verder, op het terrein van een marinebasis, waar je niet mag komen.
Toen we weer terug waren in Miami, zijn we ’s avonds nog wat gaan drinken langs Ocean Drive, de boulevard langs de Atlantische Oceaan. Hier werd door een aardige serveerster ons twee drankjes voor de prijs van één aangeboden, wat wel een leuk aanbod leek. Later bleek dit te zijn twee drankjes per persoon en niet wetende dat we ieder een reuzenmogito van minimaal een halve liter voorgeschoteld kregen, was dit een zeer dure grap :)
De volgende dag was het toch eens tijd voor het strand. We hebben een paar uur op het strand vertoefd, waarna we besloten om naar Downtown Miami te gaan. Hier hebben we een ritje gemaakt in een soort monorailtreintje, dat onbemand wordt bestuurd. We wilden hierna nog wat gaan rondlopen in de stad, maar Downtown zelf viel een beetje tegen. Je hebt wel indrukwekkende hoge wolkenkrabbers zoals in elke Amerikaanse metropool, maar het viel toch tegen. Het is een beetje een saai en grijs centrum. Omdat het begon te regenen, besloten we om terug te gaan naar South Beach. Hier hebben we nog een bezoek gebracht aan het museum Wolfsonian, waar een tentoonstelling was over ‘design’.

De volgende dag was het alweer tijd om terug te gaan naar Nederland. Doordat we verkeerde informatie over de bus kregen in het hostel, kwamen we wat laat aan op het vliegveld. Bij het inchecken liep het ook niet helemaal vlekkeloos, maar na wat geren tussen verschillende incheckbalies kwamen we toch nog ruim op tijd bij de gate aan. Helaas verliep het voor Milan en Eelco wat minder goed. Hun vlucht van Kingston naar Miami ging goed, maar op Miami hadden ze de vlucht naar Parijs door het oog van de naald gehaald. Gelukkig hadden Martijn en ik Eelco en Milan per ongeluk ook ingecheckt, waardoor ze het vliegtuig nog net op tijd konden boarden. Op Schiphol bleek dat hun bagage het niet op tijd had gehaald, deze was in Miami achtergebleven. Deze is een paar dagen later thuis afgeleverd bij hen. Op Schiphol werden we door onze familie warm onthaald, samen met zelfgemaakte spandoeken.


Ik heb echt genoten van mijn tijd in Jamaica. Het was een onvergetelijke tijd, met veel waardevolle werkervaring, leuke collega’s en veel leuke uitjes in de vrije tijd om het eiland te verkennen.
Het project hebben we nu bijna afgerond met een goed gevoel. Over een paar weken moeten we nog even aan de bak om het eindrapport af te maken, voor de begeleiders van de TU een presentatie te geven en presentaties te geven bij de bedrijven die ons gesponsord hebben.

Heel erg bedankt voor de vele leuke reacties op mijn berichten!

Foto’s van de vakantie zijn te vinden in de albums ‘Vakantie Jamaica’ en ‘Vakantie Miami’ op http://picasaweb.google.com/robbertdrieman/

Groetjes Robbert